แม้จะมีเมฆหมอกมืดปกคลุม ก็อย่าลืมซะล่ะ
คุณเป็นดั่งดวงดาราที่ถูกวาดขึ้นมา
ไม่เห็นเหรอว่ามันคือเอกลักษณ์ของตัวคุณ
มันคือความงดงามของคุณเชียวนะ
โลกในยุคสมัยนี้
ช่างซับซ้อนโหดร้าย
มีแต่ปัญหา และผลักไสผู้คน

การก้าวไปข้างหน้า วิธีการใช้ชีวิต
ผ่านเข้ามาเหมือนดั่งเพลงในเพลย์ลิสต์
ดั่งทุกสิ่งคือท่วงทำนองในเสียงดนตรี

คุณไม่รู้หรอก
ว่าบนหัวของคุณเป็นยังไงอยู่ในตอนนี้
มันเหมือนมีวงแหวนส่องสว่าง
ที่กำลังเปล่งประกายเจิดจ้า

ไม่เป็นไร ตามสบายเถอะ
แต่ฉันหวังว่าจะเข้าใจขึ้นมา
ว่าคุณเป็นเพียงหนึ่งเดียวในโลกนี้
และคุณเป็นคนสำคัญสำหรับฉันนะ

แม้จะมีเมฆหมอกมืดปกคลุม ก็อย่าลืมซะล่ะ
คุณเป็นดั่งดวงดาราที่ถูกวาดขึ้นมา
ไม่เห็นเหรอว่ามันคือเอกลักษณ์ของตัวคุณ
มันคือความงดงามของคุณเชียวนะ
และคุณคือคนสำคัญสำหรับฉันเสมอ

คนสำคัญ
คุณคือคนสำคัญของฉันนะ

ใบหน้าที่ดูเหน็ดเหนื่อยของคุณ
มันเป็นเพราะมีบางคนกดทับเอาไว้สินะ
แม้แต่เสียงหัวใจเต้นก็แทบจะไม่ได้ยิน

สิ่งที่คุณมีมันช่างส่องประกายเหลือเกิน
ทั้งจินตนาการ ทั้งความเฉพาะตัว
ทว่ามันกลับถูกบีบลดลงไป

คุณไม่รู้หรอก
ว่าคุณยังเบ่งบานไม่เต็มที่
ฉันเขียนสิ่งนี้เพื่อคุณนะ
ด้วยบทกลอนแห่งความรักที่ส่งไป

ไม่เป็นไรหรอกถ้าจะหน้าบึ้งบ้าง
แต่ท้ายที่สุดฉันหวังว่าคุณจะยิ้มออกมา
คุณเป็นเพียงหนึ่งเดียวในโลกนี้
และคุณเป็นคนสำคัญสำหรับฉันนะ

แม้จะมีเมฆหมอกมืดปกคลุม ก็อย่าลืมซะล่ะ
คุณเป็นดั่งดวงดาราที่ถูกวาดขึ้นมา
ไม่เห็นเหรอว่ามันคือเอกลักษณ์ของตัวคุณ
มันคือความงดงามของคุณเชียวนะ
และคุณคือคนสำคัญสำหรับฉันเสมอ

แม้มันอาจจะเป็นขั้นตอนที่แค่เขียนเอาไว้
แม้มันอาจจะเป็นเพียงภาพร่างเลือนราง
แต่นั่นคือเส้นทางที่คุณจะค้นพบได้ด้วยตัวเอง
เส้นทางที่ถูกร่างเป็นเส้นประเอาไว้อยู่แล้ว

ถึงจะอยู่ท่ามกลางฤดูหนาวอันยาวนาน อย่าลืมซะล่ะ
ว่าดอกไม้ก็สามารถเบ่งบานได้แม้ถูกแช่แข็งเอาไว้
ไม่เห็นเหรอว่ามันคือเอกลักษณ์ของตัวคุณ
พรุ่งนี้ฤดูใบไม้ผลิอาจจะหวนกลับมาอีกครั้ง
และคุณคือคนสำคัญสำหรับฉัน

คนสำคัญ
คุณคือคนสำคัญของฉันเสมอ